Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անհարազատ

վանկեր՝ ան•հա•րա•զատ

Կազմություն

Նախածանց՝ ան-, արմատ՝ հարազատ:

ոչ հարազատ, անմիջական արյունակցական կապ չունեցող ◆ Անհարազատ որդի։
ոչ միևնույն հորից կամ մորից, խորթ
(փխբ․) ոչ բնիկ, ոչ ազգային, օտար, օտարոտի ◆ Նրանք մեզ համար խորթ են, անհարազատ են, որովհետև օտար երկրից եկած պարթևներ են։ (Րաֆֆի)
ոչ իսկական, խարդախված
կեղծ, անվավերական
ոչ մտերիմ, ոչ անկեղծ, անհավատարիմ ◆ Անհարազատ ընկերից հավատարիմ շունն է լավ։ (Ջիվանի)
հարազատ՝ արյունակից ազգական չունեցող
(նորբ․) (պատմ․) քաղաքական տեսանկյունից խորթ՝ ոչ հարազատ, քաղաքական վստահության անարժան
բնագրին չհամապատասխանող, բնագրից շեղված ◆ Անհարազատ պատճեն։ ◆ Անահրազատ թարգմանություն։

անհարազատ տարր՝ էլեմենտ (պատմ․) - սովետական կարգերի համար խորթ՝ թշնամական տրամադրություններ կամ սոցիալական խորթ ծագում ունեցող քաղաքացի

Բաղադրյալ բառեր
անհարազատորեն անհարազատություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։