անհիշատակ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnhiʃɑˈtɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•հի•շա•տակ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- հիշատակ չունեցող, հիշատակ չթողած, որից ոչ մի հիշատակ չի մնացել ◆ Անհիշատակ մարդ։
- որի հիշողությունը չի մնացել, շատ հին, վաղեմի, վաղնջական ◆ Աշխատասեր քո ազգիդ ընտիր բներ թող, մեռնելդ ետ անհիշատակ մի լինի։ (Ջիվանի)
- չհիշատակվող, որի մասին չի հիշատակվում, մոռացված ◆ Անհիշատակ ժամանակներից սկսած։
- (փխբ․) անժառանգ, իբրև հիշատակ ժառանգ չթողնող չթողած ◆ Անգիր և անհայտ, և անհիշատակ՝ ամայի դաշտում մի գերեզման կա։ (Ավետիք Իսահակյան)
Հոմանիշներ
խմբագրել- անժառանգ, անզավակ
- անհուշ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։