անհմայք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnhˈmɑjkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•հը•մայք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- հմայքից զուրկ, ոչ հմայիչ ◆ Կարելի է ասել, անհմայք մի մարդ, մանավանդ փորձերի ժամանակ չափազանց խիստ էր, նույնիսկ կոպիտ։ (Ռուբեն Զարյան) ◆ Ագաֆոն Պետրովիչի սուր հոտառությունը երբեմն տանում էր նրան նեղ նրբանցքներով, իջեցնում նկուղային հարկերն ու կանգնեցնում փայտ վաճառող սպեկուլյանտների գլխին, խլուրդի նման ապրող, անհմայք մարդիկ, որոնց ոչ Ռուսաստանի փառքն էր հուզում, ոչ դժբախտությունը, իսկ օրենքն իրավացիորեն հետապնդում էր նրանց։ (Անահիտ Սահինյան)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։