անհյուրընկալ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnhjuɾəŋˈkɑl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•հյուր•ըն•կալ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- ոչ հյուրասեր, ոչ հյուրընկալ ◆ Անհյուրընկալ մարդ։
- ոչ դուրեկան, ոչ հաճելի, անհրապույր ◆ Սիրում եմ… մթնում կորած խրճիթների անհյուրընկալ պատերը սև։ Եղիշե Չարենց ◆ Ամառային գիշերը այդ լեռան անհյուրընկալ գրկում սառցնելու չափ զովություն է շնչում ։ (Րաֆֆի)
- մռայլ, խիստ, դաժան
- անբարյացակամ, բարեկամաբար չտրամադրված ◆ Մենակություն և անօգնականություն զգաց Հայաստանից հեռու, անհյուրընկալ և թշնամի Պարսկաստանի խորքում։ Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ խմբագրել
- (հնց․) անհյուրասեր, անաղուհաց, հյուրամերժ, հյուրատյաց, տարամերժ
- (բրբ․) հացաքոռ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։