անհոգություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnhɔɡutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•հո•գու•թյուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- անհոգ լինելը ◆ Նա… այդ բոլորը վերագրում (էր) իր զորապետի ու պաշտոնյաների անհոգության ու անմտության։ (Մուրացան) ◆ Նա կուժը դատարկ բերավ կրկին… ա՜խ, անհոգություն ջահել աղջկա։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Երիտասարդական անհոգություն: Դերենիկ Դեմիրճյան
Հոմանիշներ խմբագրել
- (հնց․) անտարբերություն, անուշադրություն, անփութություն, զանցառություն, անհոգացողություն, հուլություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։