Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•հուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. հուն չունեցող
  2. հատակ չունեցող, անհատակ, չափազանց խոր ◆ Հայոց վիշտը անհուն մի ծով, խավար մի ծով ահագին։ Հովհաննես Թումանյան
  3. անեզրական, անծայր, անվերջ, անսահման ◆ Եվ մայրական անհուն սերը ուժ էր տալիս գերբնական։ Հովհաննես Թումանյան
  4. անչափ, անթիվ

Գոյական

  1. անհունություն ◆ Կյանքս թողած անհունում - ես երգել եմ սերը խոր։ Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. անսահման, անեզր, անեզերք, անեզրական, անափ, անծայր, անծայրածավալ, անծայրածիր, անծիր, անվերջ, անվախճան, անտակ, անհատակ, անհատնում, անհունածավալ, անպարփակ, անպարույր, անպարունակ, անսահմանափակ, անբովանդակ, անամփոփելի, անընդգրկելի, անբովանդակելի, անպարագրելի, անպարագծելի, անպարունակելի, համայնապարփակ, համայնատարած, տիեզերածավալ, տիեզերատարած, անհավ, անծայրափակ, անվայրափակ, անճունդ, անտուտ, անախում, անախուն

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. Արարատյան՝ անհուն ցեցի տեր - անբավ հարստության տեր ◆ Նա․․․ հազարների ու անհուն ցեցի տեր ա դառել։ Սահակ Ամատունի

Աղբյուրներ

խմբագրել