անձի ուղղվածություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnd͡zi uʁːvɑt͡sutʰˈjun]

Բացատրություն

1. (հոգեբ.) անձի հոգեկան ակտիվության ընդհանուր (գումարային) առանձնահատկությունը, որը որոշվում է նրա պահանջմունքներով, նպատակներով ու հավակնություններով և ցույց է տալիս, թե ինչպիսի ապագայի է նա ձգտում, ինչպես է ցանկանում իրականացնել իր ներքին հնարավորություններն ու հասնել ինքնահաստատման

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ направленность личности (ru) ‎(napravlennostʹ ličnosti)

Աղբյուրներ

• Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։