Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑnd͡zi ɛv iɾi ɑrumˈnɛɾ]

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) արդի հայերենում և հայերենի որոշ բարբառներում դրսևորվող քերականական այն երևույթը, երբ հայցականում միևնույն անունը հանդես է գալիս մերթ իբրև իր, մերթ իբրև անձ դիտված, անկախ նրանից իր է, թե անձ է տվյալ առարկան

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. անձի և իրի քերականական կարգ

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։