անձնաթուղթ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnd͡znɑˈtʰuʁtʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ անձ•նա•թուղթ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (արևմտհ․) անձնագիր
- քաղաքացու ինքնուրույնությունը և քաղաքացիությունը վավերացնող փաստաթուղթ
- որևէ ձեռնարկության, սարքավորման, մեքենայի, տնային գործածության, առարկայի մասին հիմնական տեղեկություններ պարունակող փաստաթուղթ
- (գյուղտնտ․) կոլտնտեսության կամ սովխոզի անասունների մասին անհրաժեշտ տեղեկություններ պարունակող փաստաթուղթ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։