անձնատուր
Հայերեն
Ածական
- ՄՀԱ՝ [ɑnd͡znɑˈtuɾ]
վանկեր՝ ան•ձնա•տուր
ինքն իրեն հանձնած, հանձնող
Հոմանիշներ խմբագրել
ձեռնատուր (հզվդ․)
Արտահայտություններ խմբագրել
- անձնատուր լինել
- զենքերը ցած դնել, հանձնվել հակառակորդին ◆ Շապուհը համառությամբ պաշարումը շարունակում էր, համոզված լինելով, որ… քաղցը և սովը կստիպեն անձնատուր լինել։ (Րաֆֆի)
- իրեն պարտված ճանաչել (փխբ․)
- հանձնվել, տրվել, ենթարկվել
- (փխբ․) մի բանի նվիրվել, կլանվել մի բանով ◆ Այստեղ նրանք ավելի հոգեզվարթ կերպով անձնատուր էին լինում իրանց բավականություններին։ (Րաֆֆի)
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։