աննեցուկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnːɛˈt͡sʰuk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•նե•ցուկ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- նեցուկ հենարան չունեցող ◆ Միայն թե մենակ երեխան անհայր չմնա, անզոր, աննեցուկ չզգա իրեն։ (Բոգդան Վերդյան)
- (փխբ․) հենարան, հովանավոր չունեցող
- (փխբ․) օգնական՝ օգնող չունեցող, անօգնական
- (մսնգ․) խիճ՝ բալաստ չունեցող
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս անօգնական
- անհենարան
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։