Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•նոս•կոր 

Կազմություն

խմբագրել

Նախածանց՝ ան-, արմատ՝ ոսկոր:

Ածական

  1. ոսկոր չունեցող, առանց ոսկորի, ոսկրազուրկ ◆ Ինչպես փայլ՝ ճկուն, անոսկոր նիհարությամբ, ձեռքերի մեջ զգալու ցանկություն առաջացնող, ձիգ ու թեթևոտն, նա շլացրեց ինձ… եթե միայն աչքերս չէին փոխվել։ (Մամուլ) ◆ Այդ ի՞նչ անոսկոր մատներ են գրիչ ու վրձին բռնել, այդ ի՞նչ աչքեր են ջոկել գույները, սազացրել իրար, այդ ինչ մասիսասեր մշակ է եղել։ (Լևոն Մանուկյան)

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. անոսկոր լեզու - բամբասասեր, շաղակրատ, ամեն բան ասելու ընդունակ ◆ Ի վերջո խառնամբոխը հոգնած, բեզարած, հազար անգամ անիծելով իրենց սև բախտը, ահաբեկված քաշվում են իրենց տները, ուր լեզուները ատամների տակ պինդ սեղմում են, որ չլինի թե իրենց կամքից անկախ անոսկոր լեզուն սանձազհրծ լինի… (Տրդատ Խորշիդյան)
  2. միսն անոսկոր չի լինի - անթերի բան չկա լավի հետ վատն էլ կա
  3. Ղարաբաղ՝ անոսկոր թիքա կուլ տալ - հանգիստ վայելել, յուրացնել

Աղբյուրներ

խմբագրել