անորոշ հնչույթ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnɔɾɔʃ hnˈt͡ʃʰujtʰ]

Բացատրություն

1. (լեզվբ․) այն հնչույթը, որի բնույթը որոշակի չէ ◆ Հռոմեացիների համար maxime ձևում ընդգծված տառերի նշած ձայնավորը այդպիսին էր, մեկ i էր մեկնվում, մեկ՝ ս։ Ժ․ Մարուզո

Հոմանիշներ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ неопределенная фонема (ru) ‎(neopredelennaja fonema)
• անգլերեն՝ doubtful sound
• ֆրանսերեն՝
• գերմաներեն՝

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։