հիշատակել, մեկի (մի բանի) խոսքն անել, ասել հիշեցնել ◆ Բայց, իհարկե, մեզանից ոչ ոք չեր համարձակվում նրա երեսին տալ նրա անունը: Ստեփան Զորյան◆ Եվ երբ հողահավասարման անունը տվեց, բազմությունը շարժվեց։ (Ակսել Բակունց) - ◆ Աշխա՜րհք, մարդի՜կ...փի՜, բա՛նի անուն տուր։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Բանի [«գործի»] անունը տալուս գլխի ցավը բռնում ա։ Արամ Ղանալանյան◆ Մի շաբաթեն թխած չոր կորեկի ճաթ են դրել նրանց առաջը, պանրի, յուղի, թանի, ձվի անունն էլ մի՛ տալ։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ «Ես իմ օրումը, խոսք ըմ տամ, էդ էրկու հարուր մանեթեն անունը տամ վեչ» (էրկու լեզգյի)։
մեկով մի (բանով սպառնալ) ◆ Ո՞վ կը թողնի վեր կենա նա, /Ամբողջ սարին գա տիրանա,/ Անունը տա սրած կացնի, /Սրան-նրան սուտ վախեցնի։ Հովհաննես Թումանյան
մեկին, նրա հեղինակությանն ապավինել ◆ -Անունդ տվել ենք ու բերել, -ասաց կինը։ ◆ -Ճիշտ է ասում, անունդ տվել ենք ու բերել,- ասաց Զավենը։ (Հակոբ Մանանդյան)
