անոք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈnɔkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•նոք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- ոչ ոք չունեցող, բնրեկամ, մտերիմ, ազգական չունեցող ◆ էն ծովացած ամբոխի մեջ, պանդուխատ, անոք ու մենակ, երևացիր դու գեղեցիկ, դեմքդ զվարթ ու պայծառ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս անօգնական
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։