անպատիվ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnpɑˈtiv]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•պա•տիվ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՀայերեն
- պատիվ չունեցող, պատվից զուրկ, պատիվ չվայելող:◆ Դու քո բոլոր հույսը դրել ես քո անգթության վրա և այդ երկու անպատիվ: (Րաֆֆի) ◆ Լինում են ժամանակներ, երբ մարդիկ պատրաստ են մեռնել, քան ապրել անպատիվ: Ստեփան Զորյան
- անպատվաբեր, պատիվ չբերող, վիրավորական ◆ Չեմ կարող տանել անարգանքն իմ սև, էս տուրքն անօրեն, էս հարկն անպատիվ: Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- անարգ
Արտահայտություններ
խմբագրել- անպատիվ անել - անպատվել ◆ Էլի ծիծաղում են մեզ վրա, հայհոյանքներ են տալիս, անպատիվ անում։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- անպատիվ լինել - անպատվվել ◆ Նա, Միքայել Ալիմյանը, այնպես անպատիվ լինի այսքան բազմության մեջ (Շիրվանզադե)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։