անպատշաճ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnpɑtˈʃɑt͡ʃ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անպատշաճ
վանկեր՝ ան•պատ•շաճ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- ոչ պատշաճ, անվայել անհարմար ◆ Ես անպաշտաճ եմ համարում գովել ինքս ինձ։ (Րաֆֆի) ◆ Հանկարծ մի դայակ համարձակվի յուր նեկայությամբ անպատշաճ խոսքե՞ր ասել։ (Մուրացան)
- պատշաճության պահանջներին հակասող
- ոչ վայելուչ
Հոմանիշներ
խմբագրել- անբարեվայելուչ,
- անհարմար, անհամապատասխան,
- անպատեհ, անբարեհարմար, անվայել, անպատշաճական, անպատշաճավոր
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։