անսասան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnsɑˈsɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•սա•սան
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- չսասանվող, աներեր, հաստատուն ◆ Գլխովը շատ ամպեր կանցնեն, սարը միշտ կա անսասան: Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) անպարտելի, անհաղթելի, անառիկ ◆ Սակայն բանակը մյուս, մյուս բանակը էն մեծ Աշխարհաբոր բյուրերի բանակն է էն անսասան: Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) անհողդողդ, անդրդվելի, տոկուն ◆ Անսասան կամք։
Հոմանիշներ խմբագրել
- անշարժ, անխախտ, աներեր, անդրդվելի, անհողդողդ, հաստատուն, հաստատ, աներերուն, անտատան, (հնց․) անշարժահիմն, անսասանելի, անհողդողդելի, անսասանական
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։