անվանական հիմք

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnvɑnɑkɑn ˈhimkʰ]

Բացատրություն

1. (լեզվբ․) բառարմատը կամ նրա այնպիսի ձևավորումը (ածանցով, անվանական մասնիկով), որից կազմում են անունների (գոյական, ածական) տարբեր ձևեր կամ նոր բառեր. ◆ Խելքից, փայտով բառաձևերի անվանական հիմքն են խելք, փայտ։

Հոմանիշներ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ именная основа (ru) ‎(imennaja osnova)
• անգլերեն՝ nominal stem
• ֆրանսերեն՝
• գերմաներեն՝

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։