անվանակոչություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnvɑnɑkɔt͡ʃʰutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•վա•նա•կո•չութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- անուն դնելը, անվանելը ◆ Այդ օրը բոլոր նաիրցիները «տոն» ունեն, այսինքն՝ անվանակոչություն: Եղիշե Չարենց
- անունը կոչելը, անունով կանչելը
- անուն դնելու՝ մկրտելու տարեդարձի հանդես
Հոմանիշներ
խմբագրել- անվանադրություն, անվանակարգություն, անվանարարություն, առկոչություն, առասացություն, առասություն, ստորոգություն
- անվանատոն, անվանահանդես
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։