անտակ
Հայերեն
Ածական
- ՄՀԱ՝ [ɑnˈtɑk]
վանկեր՝ ան•տակ
անտակ1
խմբագրել- տակ, հատակ չունեցող ◆ Ջուրը լցրինք էս անտակ պղինձը, մեջն ածինք բադն ու բրինձը։ Հովհաննես Թումանյան
- Արարատյան, Կարին, Ղարաբաղ, Մուշ, Նոր Նախիջևան, Վան՝ (փխբ․) անհատակ, շատ խոր ◆ Անտակ ծովի տակն էթաս։ Սահակ Ամատունի
- (փխբ․) անսահման, անսպառ
Հոմանիշներ
խմբագրել- տակ չունեցող ◆ Ջուրը լցրինք էս անտակ պղինձը։ Հովհաննես Թումանյան
- անհատակ, անունջ, շատ խոր ◆ Տարան անտակ էն ժեռ քարից, … գլորցին դեպի ձոր։ Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․) շատ, անհատնում ◆ Աշխատանքը անտակ է, մեծ է, Թշնամին անտես ու դժնի։ Եղիշե Չարենց
- խոր, խորախոր, անդնդախոր, խորունկ
Արտահայտություններ
խմբագրել- անտակ տակառ
- անտակ ծով - շատ, անհատնում ◆ Անտակ ծով ա Խեչանի դոլվաթը։ (Պերճ Պռոշյան)
- անտակը գնալ, չգալ - անհետ կորչել ◆ Անտակը գնաս ու չգաս։
| Թարգմանություններ | |
| |
անտակ2
խմբագրելՍտուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- հատակ ◆ Ջրի տակին էթումա, էթում, հասնում ծովի անտակը։ (Տիգրան Նավասարդյան)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։