Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անտապանագիր

վանկեր՝ ան•տա•պա•նա•գիր

Ստուգաբանություն խմբագրել

տապանագիր չունեցող ◆ Անտապանագիր գերեզման։ ◆ Կը գան նոր երգով ազգեր նորանոր, Կերգեն ու կանցնեն ազգեր բյուրավոր։ Կանհետանան անտապանագիր, Եվ նրանց հիշող չի մնա մեկ իր։ (Ավետիք Իսահակյան)
ոչ մի հետք՝ հիշատակ չունեցող
անհիշատակ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Не имеющий эпитафии, надгробной надписи (ru) ‎(Ne imejuščij epitafii, nadgrobnoj nadpisi) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։