Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•տա•ռա•խիտ 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Ածական

  1. խիտ անտառ ունեցող, խիտ անտառ(ներ)ով պատված ◆ ՈՒրիշ ոչինչ չեէն, եթե ոչ խիտ ընկած և անտառախիտ լեռներով պատռաստված ձորեր, որոնց միջով անցնում էին հիշյալ երկու գետեր։ (Րաֆֆի)
  2. (հնց․) խիտ ոստեր՝ տերևներ ունեցող, սաղարթախիտ
  3. (փխբ․) անտառի նման խիտ, հոծ, բազմաթիվ ◆ Անտառախիտ սվիններ։

Հոմանիշներ խմբագրել

Արտահայտություններ խմբագրել

Թարգմանություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել