Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•տե•ղի•տա•լի

Ստուգաբանություն խմբագրել

տեղի չտվող, չնահանջող, չընկրկող ◆ Մեկ հեղ, երկու հեղ ու քիչ քիչ անտեղիտալի պետք մը դարձած էր անզգալաբար հետևիլ անոր։ (Գրիգոր Զոհրապ)
(հզվդ․) անկոտրում, համառ, անզիջող
անհաղթահարելի, անզսպելի
հարկադրական, ստիպողական ◆ Սպանիայում բռնկված է կռիվը, անտեղիտալի կռիվը ֆաշիզմի դեմ։ (Ավետիք Իսահակյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։