Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•տե•րունչ

Ստուգաբանություն խմբագրել

անտեր, խնամող՝ հովանավոր չունեցող ◆ Մեր չխոսկան ըլնելուցն է՝ մնացել ենք անտերունչ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Որբանոցներ, որոնց մեջ սնուցանում էին որբ և անտերունչ մանուկներին։ (Րաֆֆի)

անտեր, անտիրական, անոք, անօգ, անօգնական, անպաշտպան, անապավեն, անթիկունք, անթևթիկունք, անխնամ, անխնամակալ, անայց, անայցելու, անստած, անտած, (ժղ․)՝ անտեղ, անտեր-անտիրական, (գվռ․)՝ տիրամեռ, թերմաշ

Բաղադրյալ բառեր
անտերնչություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։