աուլ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈul]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•ուլ
Ստուգաբանություն
խմբագրել‹аул‹թուրք․
Գոյական
- գյուղ (Միջին Ասիայում և կովկասյան լեռնաբնակ ժողովուրդների մոտ) ◆ Մտավ ամեն խրճիթ ու հյուղ, ամեն աուլ ու վրան։ (Սողոմոն Տարոնցի) ◆ Սկսավ ծխալ աուլը հեռվում։ Հովհաննես Թումանյան
- կովկասյան լեռնաբանակների գյուղի անվանումը
- միջնասիական քոչվորների բնակության վայրի անվանումը
- (աշխգր․) (թուրք․) գյուղական բնակավայր ղազախների, թուրքմենների, կարակապակների մոտ
- լեռնային քաղաք Հս. Կովկասում
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աուլ(ը) | աուլներ(ը) |
| Սեռ. | աուլի | աուլների |
| Տր. | աուլի(ն) | աուլների(ն) |
| Հայց. | աուլ(ը) | աուլներ(ը) |
| Բաց. | աուլից | աուլներից |
| Գործ. | աուլով | աուլներով |
| Ներգ. | աուլում | աուլներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Գրգեարյան Հ․Ղ․, Հարությունյան Ն․Մ․, Տնտեսական աշխարհագրության տեղեկատու բառարան (խմբ. Ավագյան Գ․Ե․), Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1982 — 408 էջ։
- Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։