(արևմտհ․) մեկին մի բանի սևեռուն նայել ◆ Աչքը սակայն, բանվորների կորմն էր, որ ծիծաղելով ու հայհոյելով քյունգները խրում էին ժայռի ճեղքի մեջ։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Նա չէր իր շուրջը․ աչքը միայն ծառի բնին էր։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Ու ամեն ինչի վրա Մանեի, Արաքսու․․․ աչքն էր... սպասում էին, թե երբ է չխչխկալու մառանի կողպեքը։ (Հրանտ Մաթևոսյան)◆ Աչքս հարդի դեզին էր և խելքս՝ անոր տան պահված գողոնին։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆ ◆ Խալխի աչքը տերտերի վրա ա, բերանը ժաժ տա, ժաժ կտան, խմի՝ կխմեն։ (Պերճ Պռոշյան)
