նկատել ◆ Հանկարծ ընկան վըճիտ, ցոլուն իր աչքե՜րը ինձ վրա, / Տեղըս կանգնած քար կտրեցի, շունչըս հատավ ու սառա։ Հովհաննես Թումանյան◆ Հերիք էր աչքն ընկներ մի դեմքի, տեսներ գեղեցիկ մի անկյուն, մամռապատ մի քար, որպեսզի թղթի վրա մատիտով նկարեր այն, ինչ տեսել էին նրա աչքերը։ (Ակսել Բակունց)◆ Աչքը ինկավ հսկայական խոռոչին, տախտակներով կառուցված անոր փապերուն: Հակոբ Օշական◆ Ձե՛ մեռնիմ, էլման [«այնպես»] էրեք, որ բեգի խուլամներաց [«ծառաների»] աչ չիյնա (ցորնի հորերուն), չիմանան։ Վահրամ Մավյան◆ Աչքերս ինկան հետո երիտասարդ զույգի մը վրա: Վահրամ Մավյան
նկատել հավանել ◆ Էդ կաիկ շատ սիրուն էր, գյամըչու [«նավավարի»] աչք ընկավ էդ կնկան։ (Աղունիկ աղջիկ)
ուշադրություն գրավել ◆ Ու մեկ էլ աչքս ընկավ թարեքին, ֊ / Դրված էր այնտեղ մի սիրուն պատկեր։ Աղ ◆ Անակի աչքն ընկավ գետնին ցրված ոտնահետքերի վրա, հայացքն անշարժացավ ու սառեց։ Պերճ Զեյթունցյան
