ապի
Հայերեն
վանկեր՝ ա* պի
Գոյական
- մեծ եղբայր
- Զանգեզուր, Լոռի, Ղազախ՝ հայր ◆ Ռուշանը բակից ձայն էր տալիս հորը․— Ապի, Նարգիզն եկավ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Նա զառանցում էր ու զառացանքների մեջ կանչում էր․ — «Միկիչ, Զանի, ապի, նանի․․․» Հովհաննես Թումանյան
- ծերունիներին տրվող հարգական անուն և կոչական բառ
Հոմանիշներ
խմբագրել- հայրիկ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։