ապոկոպա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑpɔkɔˈpɑ]
Ստուգաբանություն խմբագրել
< апокопа < հուն. apokօpe «հատում, կտրում, անջատում»
Գոյական
- (լեզվբ․) վերջատում՝ արտասանվածքում բառավերջի հնչյունի կամ որոշ հնչյունների բացթողումը, բառի կարճացում՝ առանց նրա նշանակությանը վնասելու, վերջնահնչյունի անկում, օրինակ՝ «Օ, Սուլ, Սուլամի, իմ Սուլամիթա» (Պ. Սևակ)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
- Մելս Սանթոյան, Արեն Սանթոյան, Գրականագիտական բառարան, Երևան, «Վան արյան», 2006 — 209 էջ։