առանձնահատկություն
Հայերեն
Գոյական
վանկեր՝ ա-ռանձ-նա-հատ-կու-թյուն
- առանձնահատուկ լինելը
- ուրույն` ինքնատիպ հատկանիշ
Հոմանիշներ խմբագրել
- յուրահատկություն, յուրօրինակություն, յուրատեսակություն, յուրակերպություն, հատկանշականություն, մասնահատկություն, բնորոշություն, ուրույնություն
- կողմ, ինքնահատկություն (հզվդ․)
- առանձնավորություն (հնց․)
Արտահայտություններ խմբագրել
- առանձնահատուկ արտահայտություն (լեզվբ․) ― բառերի կայուն կապակցություն, որի բաղադրիչները, զրկվելով իրենց անկախ իմաստից, միասնաբան արտահայտում են մի նոր իմաստ
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։