առանձնահատուկ արտահայտություն

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑrɑnd͡znɑhɑtuk ɑɾtɑhɑjtutʰˈjun]

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) մեծ մասամբ միայն տվյալ տվյալ լեզվին բնորոշ այն չտրոհվող բառակապակցությունները, որոնց տարրերը, տվյալ կապակցության մեջ զրկվելով իրենց անկախ իմաստից, միասնաբար արտահայտում են մի նոր իմաստ օր․՝ աչքդ լույս, աչքը ջուր դառավ, տախտակը պակաս

Հոմանիշներ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։