Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•ռա•տա•բուխ  

Ստուգաբանություն խմբագրել

Ածական

  1. առատորեն բխող, հորդաբուխ ◆ [Խոսքերը] առատաբուխ վտակի նման վազում էին նրա շրթունքներից։ (Րաֆֆի) ◆ Ցայտում էր վեր առատաբուխ մի շողշողուն շատրվան։ (Մկրտիչ Խերանյան)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. առատ, հորդաբուխ, հորդառատ, առատահոս, հորդահոս,
  2. առատածոր, առատածորան, հորդածորան, հորդագնաց։

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել