առաքինություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑrɑkʰinutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•ռա•քի•նու•թյուն 

Գոյական

1. առաքինի լինելը, բարոյականություն, պարկեշտություն, ազնվություն ◆ Էսքիզային գծերով երևում են նաև Թիֆլիսի հարուստները, որոնց դրամը այլասերել է այն աստիճան, որ նրանք իսպառ կորցրել են մարդկային ամեն առաքինություն ու զգացմունք: Ստեփան Զորյան
2. անբասիր բարոյականություն
3. առաքինի գործ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։