Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ առ•նա•կա•յին 

  1. Կարին, Նոր Բայազետ՝ կատաղի, կծան էսա առնակային շուն ապռկվեր ի կատաղի, կծան ◆ Էսա առնակային շուն ապռկվեր ի ոտկերս։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Ինչ առնակավոր շուն է։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Երեսդ առնակավոր շները լիզեն։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
  2. չար, չարաճճի ◆ Առնակավոր երեխա է։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Հարթու տղեն առնակային ի, տղա չի։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։