առնավուտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑrnɑˈvut]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ առ•նա•վուտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- Վան՝ Ալբանիայի ժողովրդի անունը, տե՛ս ալբանացիներ ◆ Առնաուտներու երկրի մեջ գարուն որ գա, ձյուն չի՞ հալե։ Գուրգեն Մահարի
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Ածական
- Արարատյան, Թբիլիսի, Կարին, Վան՝ հաղթանդամ, վիթխարի, հսկա ◆ Մի առնավուտ մարդ առաջս կանգնեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- Ղարաբաղ՝ շատակեր, որկրամոլ ◆ Ի՞նչ առնավուտն ես, կշտանալ չունիս։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։