ասույթ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑˈsujtʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ասոյթ
վանկեր՝ ա•սույթ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- համառոտ, բայց խորիմաստ դատողություն՝ միտք՝ արտահայտություն
- (լեզվբ․) լեզվական հաղորդման միավոր, որը բնորոշվում է իմաստային ամբողջականությամբ (ավարտվածությամբ) և կարող է ընկալվել ու հասկացվել լսողի կողմից տվյալ հաղորդակցական իրադրության մեջ
- իմաստալից բառակապակցություն կամ արտահայտություն, որ գործածվում է պատկերավոր խոսքի մեջ, այն ազդեցիկ, հյութեղ, տպավորիչ դարձնելու նպատակով
Հոմանիշներ
խմբագրել- ասություն, աֆորիզմ, համառոտ, բայց խորիմաստ դատողություն՝ միտք՝ արտահայտություն
- տրամաբանության մեջ՝ դատողության ձևականացված արտահայտություն, որ գնահատվում է ճշմարտային արժեքի տեսակետից
- ասություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։