ասպետ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑsˈpɛt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ աս•պետ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ * aspapati < * aspati «ձիատեր, ձիապետ»։

Գոյական

1. (պատմ․) հեծյալ իշխանավոր (ժառանգական պատվանուն Բագրատունիների տոհմի նախարարների)։ միջնադարյան Եվրոպայում` հեծյալ անձնվական
2. {{պատմ} միջնադարյան Եվրոպայում` հեծյալ անձնվական
3. շքանշանով պարգևատրված անձ, շքանշանակիր
4. տիկնոջ ուղեկցող` զբաղեցնող` նրա հետ պարի զույգ կազմող տղամարդ (կավալեր)
5. անձնուրաց, հավատարիմ, վեհանձն և ազնիվ (տղամարդ)
6. (փխբ․) որևէ (դրական կամ բացասական) հատկությամբ խիստ աչքի ընկնող մարդ, հերոս
7. (ռազմ․) որևէ շքանշանով պարգևատրված անձ (օրինակ՝ Փառքի շքանշանի ասպետ, Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ)

Հոմանիշներ

1. (պատմ․) իշխան, իշխանավոր (Բագրատունիների ժառանգական պատվանուն)։
2. անձնվական (հեծյալ անձնվական` միջնադարյան Եվրոպայում)
3. շքանշանակիր։
4. երկրպագու։
5. պարընկեր։

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ knight գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Рыцар (ru) ‎(Rycar), Всадник (ru) ‎(Vsadnik), Великодушный (ru) ‎(Velikodušnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Լ.Վ. Քոթանջյան, Ս.Ե. Ներսիսյան, Հայերեն ռազմական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, 2006 — 408 էջ։