աստառ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑsˈtɑr]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ աս•տառ
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. պարսկերեն āstar:
Գոյական
- Հաճն՝ զգեստի՝ վերմակի և այլն տակի կողմից կարված կտորը
- զգեստի՝ կտորի տակի՝ ոչ երեսի կորմը
- երկաթուղագծի պաստառի տակի խավը, որի վրա լցնում են խճավազը
- ներկի տակի խավը, որի վրա քսում են բուն ներկը
- Նոր Նախիջևան՝ խաղաթղթի ետևի կողմը ◆ Թուղթին աստառին վրա նշան են դրել։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Սեբաստիա՝ բարակ կտավ
- (փխբ․) որևէ գործի ներքին՝ ոչ ակնհայտ կողմը ◆ Մենակ բանի էրեսն է տեսնում ու էնքան աչկ չունե, վուր աստառն էլ տնտղե։ (Գարեգին Սևունց)
- տե՛ս ասպառ
- (հրտ․) նուրբ ստվարաթղթի կամ խիտ թղթի շերտ, որն ունի գրքի բլոկի կռնակի լայնություն ու բարձրություն և կպցվում է գրքապանակի կռնակի մեջտեղ ներսի կողմից, երկու կողերի միջև
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- Ղարաբաղ՝ աստառը ծըկծըկոտ լինել - ընդունված օրենքին՝ կարգերին դեմ լինել ◆ Կոլխոզը տըրա տեղը չի, աստառը ծըկծըկոտ ա։ (Ձեռագիր)
- աստառը շուռ տված - դավանանքը՝ համոզմունքը փոխած ◆ Աստառը շուռ տված մարդ ա։
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։