Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ աստ•ղունք

Ստուգաբանություն խմբագրել

Արարատյան, Կարին, Վան՝ աստղեր ◆ Աստղունք լուսնին ձեն տվին։ (Ավետիք Իսահակյան)
Շատախ՝ կատիկ, շնչափող

(սնոտ․) աստղունք դնել - վիճակի ծաղիկն ու ջուրը համբարձման գիշերը բաց երկնքի տակ թողնել, որ աստղերի շողքն ընկնի վրան և վիճակը բարի լինի ◆ Ջուրն ու ծակունք աստղունք դրել, խնդիրք արել աստղերին, Փափագ սրտով խնդիրք արել՝ բարի ժպտան իր սերին։ Հովհաննես Թումանյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։