Հայերեն դարձվածք
- անհավատ լինել ◆ Անզգամը Աստուծ չունի, անգութը՝ խիղճ։
-
- խիղճը կորցրած լինել ◆ Տնաշե՛ն, բոլորովի՞ն Աստված չունես, խեղճ մարդուն էդպես կքաշքշե՞ն։ ◆ Խելոք, սուսիկ, փիսիկ, այսքան կ՚ըլլար։ «◆ Աստված մ՚ունենար [մու՛նենար, «մի՛ ունենար»], ձգե օրերով», կ՚ըսեին հարսները, երբ իրենց ծիծը կը քաշեին բերեն։ Հակոբ Օշական ◆ Փրկված հոգի մը չարչարանքներու կը մղես, խի՛ղճ, ◆ Աստվա՛ծ չունի՞ս դուն․․․ Աստուծմե չե՞ս վախնար։ Վահե Հայկ ◆ —Տեսնում ես, որ չեմ կարողանում ավելի արագ գնալ, ախր Աստվա՜ծ ունես։ Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Բա դու չես ամաչու՞մ, սաղ գեղը քանդում, տակն ու վրա ես անում, բա դու Աստված չունե՞ս։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Աստված չունի՞ս դուն, հարգանք տարիքիս․ / Մինչև կոկորդս է հասեր ա՜լ հոգիս։ (Ռուբեն Սևակ) ◆ — Ես նրա բարեկամն եմ․․․ թողեք տեսնեմ նրան․․․միթե՞ դուք Աստված չունեք։ (Րաֆֆի) ◆ —Կերա՜վ, կերա՜վ ինձ,, էս շան ծիծ կերածը։ Աստված ու՞նի սա, խիղճ ու՞նի։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Մե անգետ մարդ էր ընկնըմ քո ձեռ, չանքի [«մինչ՛և»] մեռնելուն պըտի չարչարի՞ր, քեզի Աստված չկա՞։ (Փոկոտն) ◆ —Պատմի՛ր, թե չէ կսպանիմ, ընձի Աստված չըկը։ (Սասուն) ◆ Էրեգվան դեսը մահվան քրտնքումը քառսուն ջեր [«անգամ»] անց ու դարց իմ արի։ Մե քիչ էլ Աստուձ ունեցի, օխնած հոքի, է՜։ Գաբրիել Սունդուկյան
-
