ավա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•վա 

Ավա1

1. Խարբերդ, Նիկոմեդիա՝ մայր, մեծ մայր ◆ Ի՞նչ է, ավա։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)

Ավա2

1. Մուշ, Սասուն՝ նման, պես, կերպ ◆ Շան ավա կհաչե։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Դավիթ զերկուսի գլուխ լե կտրեց, խուրջինի ավա թալեց վըր թարքին։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
2. Հաճն, Սվեդիա՝ կրկին, դարձյալ, նորից ◆ Մսրա Մելիք իրեք անգամ ըդ ավա գնաց, էկավ, զարկեց ու ասեց․ «Հող ես, հող դառնաս»։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Ավա3

1. Մուշ՝ մեծ, խոշոր ◆ Խդո… օր դաշտ յեղար՝ քու ավա կտոր անկաջ պտի թողիմ։ ՀժՀք

Ավա4

1. Մոկս, Սասուն՝ շեն, ավադ ◆ Մենք կերթանք զԻրան ավրինք, զԹյուրան ավա էնինք։ Ահ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։