Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•վադ

Ստուգաբանություն

ավադ անել - շեն դարձնել ◆ Հինչի՞ էս մեր թյամիզ Շամախին․․․ տյուվեր անըմ․․․ համմա աս մուռտառ տեղը աթանց ավադ անըմ։ (Խաթաբալա) ◆ Կռներումդ ուժ կա, գնա ավադ արա, էլի հուսատեղ է նեղ օրվա համար։ (Ակսել Բակունց)
ավադ ըլել - շեն դառնալ, շեն լինել ◆ Մին քաղաքի ժողովուրթը քի պարզ խոսիլ չիմանա, բաս ան քաղաքը ավադ կի իլի՞։ (Խաթաբալա) ◆ Հարս բերին, տունը ավադ ըլավ։ (Ձեռագիր)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։