Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աւազակ

վանկեր՝ ա•վա•զակ

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ * āwāzāk (* ā-wāz-āka) «տանող, փախցնող» (ըստ Գ. Ասատրյանի)։

զինված կողոպուտ անող մարդ, ավազակություն անող` ավարառու անձ, ելուզակ, ասպատակող ◆ Ավազակները սարից նախի՞ր են քշել, մա՞րդ են սպանել, հարձակվե՞լ են փոստի վրա, թե՞ ուրիշ դեպք է եղել: (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) խաբեբա, խարդախ, սրիկա ◆ Ուրեմն մեր փողերը մի ավազակի ձեռք են ընկել, ուրեմն նամակն էլ իզուր ենք հանձնել նրան: (Նար-Դոս)

Բաղադրյալ բառեր
ավազակաբար ավազակաբարո ավազակաբնակ ավազակբույն ավազակախաղ ավազակախումբ ավազակամիտ ավազակային ավազականավ ավազականոց ավազակապետ ավազակասպան ավազակավարի ավազակատիպ ավազակել ավազակորեն ավազակություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ bandit, robber, crook, cheat, thief գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ eşkıya, haydut իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ разбойник (ru) ‎(razbojnik), лживый (ru) ‎(lživyj), коварный человек (ru) ‎(kovarnyj čelovek), подлец (ru) ‎(podlec) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։