ասում են կյանքի լավ ժամանակները, համբավը ևն. ետևում թողած լինելու առիթներով ◆ Վահանը, մի խոր հոգոցով նայելով դեպի ետ, վերջակետից մեր կյանքի դրվագը հնադարյան իմաստունի խոսքերով՝ «ավաղ փառացս անցատրի»: (Վահրամ Փափազյան)◆ -Ավա՜ղ փառացն անցատրի, չէ՞, պարոն Զաքար։ Պառավներդ որ չլինեք, մեր ժամերը խո փակվեցի՞ն։ Ն-Դ ◆ -Կին մը... Շուտ վրեժս... Հայաստանը ազատացեք... Ավա՜ղ փառացս անցատրի։ ◆ համեմատության համար՝ Ու վերջին քանի մը ախ, վախ քաշելով քիչ մը ավաղելով ազգի անցյալ փառքը՝ հազիվ պիտի մոտիկնա սեղանին, ու կամքին հակառակ... բալորն ալ ուտե։