ավետ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑˈvɛt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աւետ

վանկեր՝ ա•վետ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ * aued-` * aueid- «խոսել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն vádati, հունարեն հուն. «խոսք, ձայն, լուր, գուշակություն, փառաբանություն», թոխարերեն Բ watk «հրամայել»։

Գոյական

1. (հզվդ․) նույնն է՝ ավետիք

Հոմանիշներ

1. ավետիք

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։