ավեր

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑˈvɛɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աւեր

վանկեր՝ ա•վեր 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն avērān «ավերված, քանդված», պարսկերեն vērān «ավեր»։

Ածական

1. ավերակ, ավերված, քարուքանդ եղած ◆ Մի շենը լավ ա, քանց էրկու ավերը։ (Տիգրան Նավասարդյան)
2. Խոտուրջուր՝ վնաս, չարիք
3. Կիլիկիա՝ վատ, բատահամբավ ◆ Ավեր մարդ է։ (Հրաչյա Աճառյան)
4. անբան և ապաշնորհ

Հոմանիշներ

1. ավերված, ավերած, ավերուն (քարուքանդ եղած)
2. տե՛ս ավերածություն
3. տե՛ս ավերակ

Արտահայտություններ

1. ավեր անել - ավերել, քարուքանդ անել ◆ Էն դո՞ւ չասիր՝ գնամ Սասուն,․․․ Հայոց երկիր ավեր անեմ։ Հովհաննես Թումանյան
2. ավեր ըլել - ավերվել
3. ավեր ուրագ - ուրագի տեսակ, որ օգտագործվում է փուշ կտրելու և այլ նպատակների համար

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ разрушенный (ru) ‎(razrušennyj), разоренный (ru) ‎(razorennyj), опустошенный (ru) ‎(opustošennyj), разрушение (ru) ‎(razrušenije), разорение (ru) ‎(razorenije), опустощение (ru) ‎(opustoščenije), разжалины, руины (ru) ‎(razžaliny, ruiny) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Գոյական

1. ավերածություն
2. ավերակ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։