Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•տակ

ատակ1

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ * atāk<* ātakava<* atitavaka. հմմտ. միջին պարսկերեն attūk, մանիքեական միջին պարսկերեն δωγ` «կարող»։

Խարբերդ՝ կարող, ընդունակ, ձեռնհաս ◆ Գնաց ընկեր լինելու ատակ երիտասարդի մը տունը։ (Վահան Թոթովենց)
Նոր Նախիջևան՝ ազատ ժամանակ, պարապ
Նոր Նախիջևան, Վան՝ հարմար

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Ղարաբաղ՝ գետնի ամուր հողաշերտը, որի վրա շենքի պատերն են դնում ◆ Մըչանք քանդի, վէր ատակը պաց ընի։ (Ձեռագիր)
(փխբ․) դժոխք ◆ ատակը քընաց

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։