Գոյական
- Կարին, Վան՝ արանքը, մեջը ◆ Երկու եզ արան մտնի՝ ջուխտըմ չարխըցու կը հանե։ ◆ Գիրը երկու մատիդ արան բռնե։ Ահ ◆ Նա խոտի արան կծկվեց։ (Ջավախեցի)
- Ուրմիա՝ շուրջը, շուրջբոլորը ◆ Տըսավ, վուեր արան խամուշ ի,․․․ յավաշկլիկյ տուռը պացեց։ Ժվ
- Ախլքալաք՝ ճեղք, անցք ◆ Դռանը արայեն կաշե։
-
-
- Ուրմիա՝ արանը կռել - որոշ տարածություն կտրել ◆ Հես վուեր մըղա արան կռին, Շհարեն խեյլի զատացան։ Ժվ
- Խարբերդ՝ արանին հաց փրթել - մեկին կործանել
- արանուն ջուր չանցնել - խիստ մտերիմ լինել
- արանուն սև կատու անցնել - իրար հետ գժտված լինել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
|
