Հայերեն

վանկեր՝ ար•գու•մենտ

Ստուգաբանություն

<аргумент <լատ․ argumentum

(հնց․) դատողություն (կամ փոխաչնվող դատողությունների համախումբ), որն արվումն է մեկ այլ դատողության (կամ դատողությունների համակարգի, տեսակետների, տեսությունների և այլն) իսկությունը հաստատելու համար
ապացույցի նախադրույթ (կոչվում է նաև հիմնավորում կամ ապացույց փաստարկ), երբեմն նաև՝ ապացույցն ամբողջությամբ
(մաթ․) անկախ փոփոխվող մեծություն
կոմպլեքս թվի արգումենտ (նաև ամպլիտուդ)
(տնտ․) փաստարկ
մաթեմատիկայի և մաթեմատիկական տրամաբանության մեջ` անկախ փոփոխական, որի արժեքից կախված է տվյալ ֆունկցիայի կամ պրեդիկատի արժեքը

Թարգմանություն

Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։